سلامت جامعه

سلام.

متن زیر از کتاب «مبانی خداشناسی» آیت الله ری شهری در مورد نقش خداشناسی در جامعه است:

روایتی از امام رضا: (منبع: میزان الحکمه جلد 6 صفحه 154)
اعتقاد به خدا و پیامبر و پیامهای او فلسفه های بسیاری دارد. از جمله آنها اینکه اگر کسی اعتقاد به خدا نداشته باشد از نافرمانیهای او اجتناب نمیکند و از ارتکاب گناهان و کارهای ناشایسته بزرگ خودداری نمیکند. در هیچ فساد و ظلمی که دلخواه اوست هیچکس را مراقب خود نمی بیند.
امام رضا علیه السلام در این سخن ابتدا به این حقیقت اشاره می کنند که نقش خداشناسی در زندگی انسان بسیار است. سپس در تبیین بخشی از علل اعتقاد به خدا ، ابتدا نقش خداشناسی در سالم سازی جامعه بشر مطرح می کنند که عقیده ی خدا مانع از فساد و ظلم است. و اگر این اعتقاد از جامعه سلب شود ، هیچ چیز دیگری نمی تواند جلوی هوسرانی های انسان و فسادها و ستم های ناشی از آنرا بگیرد.

اما ریچارد داوکینز در پاسخ به این مسئله در کتاب خود می گوید:

طرح پرسش با اين بيان بسيار ناکسانه می نمايد. هنگامی که يک فرد اين پرسش را با من مطرح می کند (که مکرر رخ می دهد)، فوراً وسوسه می شوم او را چنين به چالش بگيرم: "آيا واقعاً می گوييد که فقط برای کسب رضايت و پاداش خدا، يا اجتناب از نارضايتی و عذاب او می کوشيد خوب باشيد؟ اين اخلاقيات نيست، اين تملق گويی است؛ به يک جور پاچه خواری جلوی دوربين امنيتی عظيمی می ماند که از آسمان شما را زير نظر دارد، يا ضبط صوت استراق سمعی که درون کله تان کار گذاشته شده، و کوچک ترين حرکات و انديشه هايتان را ثبت می کند. به قول انشتين "اگر نيکی کردن ما فقط از ترس عقوبت و به اميد پاداش باشد ، پس به غايت زبون هستيم". مايکل شرمر هم در کتاب علم خير و شر اين نکته را فصل ختام بحث می خواند. چرا که به نظر او اگر بگوييد که در غياب خدا "مرتکب دزدی، تجاوز و قتل" می شويد، نشان داده ايد که شخصی غيراخلاقی هستيد "و اولی تر است که به شدت از شما احتراز کنيم." از سوی ديگر، اگر بپذيريد که حتی در صورت عدم وجود نظارت الاهی همچنان آدم خوبی می مانيد، قطعاً زيرآب اين ادعا را زده ايد که برای خوب بودن، وجود خدا لازم است.

لطفا اشکالات صحبت ریچارد داوکینز را برایم مشخص کنید تا در مورد حدیث امام رضا (علیه السلام) شبهه ای برایم باقی نماند.
ممنونم.