سرشت پاک

سلام
تو بحث های زیادی از این مطلب استفاده میشه که سرشت نوزاد پاک و خدا پرسته! و هر چی بزرگتر میشه، این سرشت تیره تر میشه!
خیلیا ممکنه این مطلبو باور کنن ولی آیا این مطلب نمود بیرونی هم داره!!؟؟
یه نوزاد وقتی به دنیا میاد و تا 1تا 2 سال اول زندگیش(اگه بیشتر طول نکشه!) منطقش اینه: بهم غذا بدید، ازم مراقبت کنید، هر چی میخوامو بهم بدید، وگرنه زندگیتونو به گند میکشم!! البته باید اینکارو بکنه تا زنده بمونه ولی آیا صفت خوبیه!؟ اسم این صفت خودخواهی یا خودشیفتگیه! یه نوزاد هرگز اهمیت نمیده که مادرش مریضه و با صدای گریش آرامششو سلب میکنه!
همینطور بچه های کوچیک(از یک ساله) طبیعتشون قلدرمآبانه ست! یا میزارید اذیتتون کنن و یا با گریه شون اذیتتون میکنن!! آیا این صفت خوبه!؟
به جز این دو ویژگی که کاملا مخالف سرشت پاکه، سوالاتی هم پیش میاد! مثلا اگه انسانها خوب بدنیا میان، این همه قانون برای چیه!؟ چرا والدین باید خوب بودنو به بچه هاشون یاد بدن!؟؟
یا مثلا اگه طبق این مطلب بگیم که دزدا سرشت پاک دارن ولی بخاطر فقر به سمت دزدی میرن، چرا باید اونا محاکمه بشن!؟؟
و هزاران سوال دیگه که ممکنه مطرح بشه!