زیاده روی

سلام و عرض ادب خدمت شما.یه سوالی داشتم.حدیثی داریم که بخشی از آن این است که:افضل العباده الصوم و الصمت.بهترین عبادت روزه و سکوت است.متاسفانه گاهی اوقات انسان کسایی رو میبینه که بیشتر روزهای عمرشون رو روزه هستن و وقتی بهشون میگی چرا.میگن مومن باید زیاد از نعمت های خدا استفاده نکنه و بیشتر روزه باشه و یه جورایی انگار استفاده نکردن از مواهب و نعمتهای خدا براشون ارزش داره نه استفاده کردن.بعضی از افرادم با توجه به این حدیث زیاد حرف نمیزنن و بیشتر سکوت میکنن و علیرغم اینکه اطرافیانشون و عزیزانشون به صحبت با اونها نیاز دارن ولی بیشتر سکوت میکنن و حرف نمیزنن و بسیار کم حرف میزنن.سوالم در مورد این دو موضوعه.یکی اینکه در قران و روایات و احادیث آیا مواردی داریم که به استفاده از نعمتها و مواهب خدا توصیه کرده باشند؟اگر هست چندتا برام مثال بزنین یا اینکه توصیه به استفاده نکردن از نعمتهای خدا کرده اند؟یکی هم اینکه ایا ایه و حدیثی داریم که مومن اصلا نباید حرف بزنه و باید بیشتر سکوت کنه یا نه؟این دومورد رو اگر با ایه و حدیث برام جا بندازین ممنون میشم.مرسی.خدانگهدارتون

سلام. آیا توجه دایمی به خداوند افراط است؟