رنج بشر

با سلام...
یکی از القاب خداوند متعال، "باری" می باشد که معنای آفریننده ی بدون نقص و بی کم و کاست و موزون است.
آیا آفرینش انسان هایی که دچار اختلال های مادرزادی یا نقص عضو(مثلاً بدون دست یا پا نابینا و...) هستند با این صفت خداوند، تناقض ندارد؟!
می دانیم که آفرینش چنین انسان هایی جنبه ی امتحان الهی دارد. هم برای خود این افراد، هم برای خانواده و هم برای جامعه. کسی نمی تواند منکر مصلحت الهی شود. سوال بنده در مورد تناقض داشتن ظاهری این امر با این صفت الهی است.

در ضمن خداوند در جای دیگری که در مورد خلقت انسان، بیان می کنند می فرمایند "عَلَمَه البیان" یعنی بیان را به انسان آموخت!
درحالی که بسیاری از نوزادان، مبتلا به اختلالاتی هستند که مشکلات گفتاری و بیانی، جزء علایم اصلی این بیماری هاست. مثل اختلالات طیف اوتیسم که علاوه بر گفتارکلامی، بیان های غیرکلامی هم در آنها دچار مشکل است و بسیاری از آنها بدون درمان های خاص، قادر به صحبت و برقراری ارتباط نخواهند بود.

ممنون می شوم در مورد این موضوع ها توضیح بفرمایید.