کاربر مهمان خوش آمدید
در سفارشات ائمه (ع) آبادی شهرها و افزایش روزی از نتایج مدارا و آسان گیری ذکر شده است.
چه نوع آسان گیری و مدارایی است که باعث آباد شدن شهر ها و خانه و افزایش رزق می شود؟
آیا رفق، نرمش و سازش از نوع مذموم هم داریم یا همیشه جزو فضایل است؟
انسانها در جامعه امروز ما تاچه حد متخلق به فضیلت رفق و مدارا هستند؟
کارشناس بحث : استاد
پس از آنکه تمام سطح کره زمین به مدت طولانی در زیر آب فرو رفته و خداوند خواست تا آن را از زیر آب بیرون آورد که صحنه زندگی موجودات مهیا گردد، اولین نقطه ای که از زیر آب سر بیرون آورد همان مکان مقدس کعبه و بیت الحرام بود. این واقعه نشان‌دهنده اهمیت این نقطه و مرکزیت آن برای همه عالمیان است.
در واقع دحوالارض روز شروع حیات‌بخشی خداوند به جهان خاکی است که توجه به آن در روایات و تعیین اعمال خاص همچون روزه، عبادت، دعا و غسل و اهتمام به آن از سوی معصومین (ع) نشانگر عنایت حضرت حق به این روز با برکت است.
تعبیر به اینکه “در روز دحو الارض رحمت خدا منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز، اجر بسیار است” و امثال آن، مومنین را بر انجام مستحبات مخصوص این روز ترغیب می نماید. درباره روزه این روز آمده است:
روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است .
روزه این روز کفاره گناهان هفتاد سال است .
برای روزه دار این روز هرکه و هرچه در میان آسمان و زمین است استغفار می‌کند و …
از دیگر اعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره “والشمس” خوانده می شود و پس از نماز نیز دعایی است که در مفاتیح آمده است . و همچنین دعای “اللهم داحی الکعبه …” از دعاهای مخصوص این روز است.
روایت است که « امام رضا » علیه السلام فرموده اند: درشب بیست و پنجم ماه ذی‌القعده حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسی (ع)متولد شده اند. و نیز در این روز رسول خدا صلی الله علیه و آله ، به قصد حجة الوداع از مدینه به همراه یکصد و چهار هزار یا یکصد و بیست و چهار هزار نفر از راه شجره به مکه عزیمت نمودند که حضرت فاطمه (ع ) و تمامی زوجات آن حضرت نیز ایشان را همراهی می کردند .
و نیز در روایتی است که در این روز قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام خواهد نمود .
بى ترديد رحمت خداوند، بى كران و دربرگيرنده هر چيزى و هر كسى است. در دعاى كميل مى خوانيم: «اللهم انى اسالك برحمتك التى وسعت كل شئ»;
بر اين اساس تمامى موجودات مشمول رحمت عام خداوند هستند. امّا برخى عنايات و بخشش هاى خداوند خاصّ مى باشد و مشمول كسانى مى شود كه خود را به گناه و عصيان نيالايند. بنابراين، چه بسا افرادى خود را در معرض اين رحمت قرار ندهند. مثل اين كه ما مى دانيم: آب تشنگى هر تشنه اى را مى زدايد، حال اگر انسان تشنه اى از نوشيدن آب امتناع ورزيد، حق ندارد بگويد:
چرا آب از من رفع تشنگى نكرد؟
و هرگز چنين حادثه اى به معناى نفى و نقض آن سخن نيست.
به تعبير دقيق تر: در بى كرانگى رحمت و بخشش خداوند، نقصى نيست و «فاعليّت فاعل» كامل است، ليكن; نقص در «قابل» وجود دارد. يعنى برخى افراد با اعمال پست و ننگين خويش مانعى در برابر وزش نسيم رحمت الهى به سوى خويش، ايجاد كرده اند. و بدين سان، خود را از اين شايستگى محروم ساخته اند.
بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام خدمت عزیزان
همونطور که از عنوان تاپیک هم بر می یاد موضوع این تاپیک نسبت اختیار انسان و امور شر با برخی اوصاف الهیه(در حال حاضر اوصافی مثل عدل ، حکمت ، رحمت و ...) ، برا اینکار روالی که فعلا در ذهن دارم اینه که ابتدا راجع به یه معنا از اختیار تحت عنوان معنای عرفی و رایج (ولی به نظر من نادرست) اختیار بحث کنیم و بعد راجع به یه معنای دیگه از اختیار (که به نظر من معنای درست اختیاره) بحث کنیم ، در مرحله ی بعد وارد بحث شرور میشیم و نسبت اختیار انسان و امور شر با این اوصاف الهی رو بحث می کنیم. در طول بحثا تلاش بر اینه که مطالب تا جایی که میشه خلاصه و فشرده و در عین حال ساده و روون آورده بشه. خوشحال میشم از نظرات دوستان در هر مقطعی از بحث استفاده کنم. انشاالله که عمل همه ی ما همراه با بینش و بصیرت عمیق توحیدی باشه...