رحمانیت

با سلام!
به نظر من حقیر ازدواج امروز به یک تجارت تبدیل شده است! جامعه آن چیزی که در ظاهر نشان می دهد در باطن خود ندارد! حجاب و عفاف نیز امروز یک مزیت ظاهری برای ازدواج تبدیل شده نه یک حقیقت باطنی فردی! اعتقاد من این است که فضایل اخلاقی آنچه در مفهوم و باطن خود دارد در عمل در یک انسان امروزی قابل بیان و نمایش نیست! در کل فاصله حقیقت تا آمال و آرزو ها خیلی زیاد است!
اما موضوع اصلی این است آیا این یک ظلم در حق یک انسان نیست؟ موضوع را اینگونه بیان می کنم! برای مثال مردی که در تمامی دوران زندگی خود خواهان یک زندگی ساده و مومنانه و شریک همراه است! اما آن را غیر قابل دست یافتن می داند، آیا یک ظلم واقعی نیست، مگر خداوند رحیم نیست، پس چرا این رحمانیت تمام و کمال نیست؟ آیا کسی که توانایی درک صحیح از این حکمت ندارد یعنی دلیل عدم برآورد آن آیا یک ظلم نیست؟