در قرآن

پاسخ به شبهه: آیا بیعت غدیر جایگاهی در قرآن دارد؟

انجمن: 

با سلام
لطفا اساتید به این شبهه اهل سنت جواب دهند
.
شکی نیست که بیعت مزعوم غدیر نزد امامیه بسیار افضل و بزرگ است طوری که آن را عید گرفته ونام عید الکبیر بر آن نهاده اند وبه زور وبهتان می گویند که ایه ابلاغ واکمال در این روز نازل شده ومی گویند که ۱۰۰۰ نفر با علی بیعت کردند وهرکس آن را انکار کند کافر و مرتد است...

در قرآن در مورد دو بیعت صحبت شده که در نزد شیعه اصلا مهم هم نیستند
ب
یعت اول: لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَهِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّکِینَهَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحاً قَرِیباً.سوره الفتح ۱۸
«به راستى خدا هنگامى که مؤمنان زیر آن درخت با تو بیعت مى‏کردند از آنان خشنود شد و آنچه در دلهایشان بود بازشناخت و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزى نزدیکى به آنها پاداش داد».

بیعت دوم:(یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءکَ الْمُؤْمِنَاتُ یُبَایِعْنَکَ عَلَى أَن لَّا یُشْرِکْنَ بِاللَّهِ شَیْئاً وَلَا یَسْرِقْنَ وَلَا یَزْنِینَ وَلَا یَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ) الممتحنه ۱۲
(اى پیامبر چون زنان باایمان نزد تو آیند که [با این شرط] با تو بیعت کنند که چیزى را با خدا شریک نسازند و دزدى نکنند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و بچه‏هاى حرامزاده پیش دست و پاى خود را با بهتان [و حیله] به شوهر نبندند و در [کار] نیک از تو نافرمانى نکنند با آنان بیعت کن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه زیرا خداوند آمرزنده مهربان است)

.
بیعت رضوان و بیعت نساء:
حال چرا در مورد بیعت رضوان ونساء که به زعمشان اهمیتی ندارد سخن گفته شده اما از بیعت غدیر که حد فاصل کفر وایمان است سخنی ولو به اندازه سر سوزنی در قرآن نشده؟
شاید بپرسند چرا می خواهید که در قرآن باشد؟
می گوییم علی رضی الله عنه می فرماید(وکفى بکتاب الله حجیجا و خصیما) ( بحار الأنوار ۷۴/۴۴۱ – تحف العقول ۲۱۱)
(کتاب خدا تو را کافی است وبه آن اطمینان)روایتی است که در کتب امامیه آمده.
.

سوال: طلب ما آیه صریح و محکم و واضح است در مورد این بیعت مزعوم نه سفسطه نه مغلطه ونه فلسفی ونه انشاء آیه صریح و واضح.

.

معرفی دشمن بزرگ مومنین در قرآن کسی نیست جز یهود !!

با سلام

در گوشه و كنار دنيا جنايات و فساد ها و انحرافات اخلاقي و نيز جنگ و گرسنگي و بي خانماني و آوارگي توسط برخي از طوائف و انسان ها است كه بر جامعه بشري تحميل مي شود.
وقتي كه صفحات جنايات تاريخ بشر را بنگريم و با دقت پيرامون آن به تحقيق بپردازيم در مي يابيم كه ريشه هاي بيشتر اين جنايات به دست يهود كاشته شده و مزدوران آنان آبياريش كرده اند، از اين رو قرآن خطر يهود را به مسلمانان گوشزد مي كند و آنان را دشمن ترين ملت ها به اسلام معرفي كرده و مي فرمايد: «به طور مسلم يهود و مشركان را دشمنترين مردم نسبت به مؤمنان خواهي يافت... »[1]
وقتي انواع دشمني ها را بررسي مي كنيم مي بينيم كه يهود، انواع دشمنيها را در شديدترين وضع خود در مقابل اسلام و مسلمانان به كار برده است. حتي دشمني آنها از مشركين هم بدتر بود.
چون دشمني يهود از روي عناد و از بين بردن حق بود، به همين خاطر انبياء را مي كشتند و چندين بار نقشه قتل پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ را ريختند، ولي دشمني مشركين بخاطر جهل آنها به حقايق دين و خدا و پيامبران ـ عليهم السلام ـ بود.[2]
علاوه بر آن يهود براي شكست مسلمانان با شرك گرايان و حق ستيزان، همدل و همكار بودند و اين در حالي بود كه آنان مي بايست نسبت به پيروان قرآن، نزديكتر و پرمهرتر باشند و اينان را در برابر شرك و كفر ياري رسانند، چرا كه اينان به رسالت موسي ـ عليه السلام ـ ايمان داشتند و كتاب او را از سوي خدا مي شناختند، اما كفرگرايان نه به خدا ايمان داشتند و نه به رسالت و كتابهاي آسماني. و روشن است كه اين دشمني، برخاسته از آفت ويرانگر حسد بود.[3]