حسادت شوهر

مخالفت همسرم با فرزند آوری


با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

نقل قول:


باعرض سلام و ادب و احترام

بنده خانمی هستم که از قبل ازدواج، عاشق داشتن بچه های زیاد و تربیت فرزندانی صالح بودم، اما اکنون که ازدواج کرده ام و این توفیق حاصل شده که بتوانم فرزند یا فرزندانی داشته باشم نگرانی هایی برایم ایجاد شده که تصمیم گرفتم با شما در میان بگذارم تا ان شاءالله بتوانم از راهنمایی و نظرات ارزشمندتان استفاده کنم

من مانند هر دختر مذهبی دیگر سالها در زمان مجردی سعی میکردم عشق و محبتم را از نامحرم دور نگه دارم تا به پای همسر آینده ام بریزم و در واقع تشنه محبت کردن شده بودم، از طرفی خداوند همسری قسمت بنده کرد که دقیقا ایشان هم شدیدا پذیرای محبت بودن و این را از من مطالبه می کردند، یعنی بنده تشنه محبت کردن و ایشان تشه محبت دیدن.

به گونه ای که اگر در هر ساعتی از شبانه روز از من بخواهند بروم کنارشان، می روم، حتی زمانی که مشغول کارهایم باشم اگر صدایم کنند خودم را به ایشان می رسانم. حتی شده بارها در طول روز در آغوش من به خواب رفته اند.

تا اینکه بنده بحث بچه را پیش کشیدم همسرم شدیدا و با جدیت با این موضوع مخالفت کردند و هر بار که می گفتم یک استدلال و بهانه برای نیاوردن فرزند بیان می کردند، تا اینکه بعد از چند بار به شدت عصبانی شدند و گفتند من از بچه متنفرم، بچه بیاید تو را از من میگیرد، تو دیگر به من محبت نمیکنی، من میخواهم تو فقط برای من باشی، حق نداری برای کس دیگری باشی ،حتی اگر آن موجود بچه ات باشد...

وقتی فهمیدم علت مخالفت همسرم چیست نگران شدم و سعی کردم ایشان را متقاعد کنم که اگر بچه بیاید محبتم به ایشان کم نخواهد شد و قرار نیست بچه جای ایشان را بگیرد و قول دادم اگر بچه دار شدیم از محبتهایم کم نشود.

حالا که همسرم تا حدودی دارند راضی میشوند بچه دار شویم، بنده نگران هستم و برای اقدام به فرزند آوری این دغدغه ها را دارم :

1- همسرم با فرزند دار شدن مخالفند و برخلاف میلشان کم کم دارند قبول می کنند هرچند هنوز هم هراز گاهی مخالفتشان را بیان می کنند،ایا این موضوع بعداز فرزند آوری برایم مشکل ساز نمیشود؟

2- آیا بعدا همسرم این موضوع نخواستن فرزند را بهانه نمی کند و در موارد مختلف به من معترض نمیشود که من بچه نمی خواستم تو اصرار کری؟و این را به حساب مطیع نبودن من نمیگذارند؟!

3 آیا در این شرایط برای تربیت بچه کار من سخت نمیشود و بعد از فرزند آوری همسرم با من همراهی می کنند؟

4-آیا این امکان وجود دارد که بعد از اینکه پدر شدند و طعم پدری را چشیدند به فرزند خودشان حسادت کند؟

5- و از همه مهمتر نگرانی ام این است که اصلا بنده میتوانم به قولی که دادم عمل کنم؟! آیا میتوانم هم به همسرم کامل محبت کنم هم به فرزندم ؟

6 با توجه به این شرایط اصلا به صلاح است الان بچه دار شوم یا اینکه بهتر است مدتی صبر کنم تا این حساسیت ها کمتر شود؟

با تشکر و سپاس

با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید