تناقضگوئی حسینعلی

با سلام

داشتم در مورد دین جعلی بهائیت تحقیق می کردم، به نکته ای در مورد مجزه در بهائیت برخوردم که کارشناس با به چالش کشیدن نظریه بهاییان آنرابیان کرد اما راستش من متئجه نمیشم
اگر میشه به طور واضح تر توضیح بدین ممنون میشم:

«کلام الهی فصیح است ولی این معنا کافی نیست، برای این که حجیت عامه ندارد و از طرف دیگر قابل تأویل است.»

پس ایشان اگر کلمات و نوشته ها را قابل تأویل می داند، چگونه برای معجزه که در نزد همه دلیل قاطعی بر صحت ادعای نبوت است را معتبر نمی داند ولی کلمات و نوشته هایی که به گفته خودش قابل تأویل است، حجت می باشد. این تناقض واضحی در کلام میرزا حسینعلی است.
ممنون میشم توضیح بدین.