تجاوز به عنف

با سلام در قضیه تجاوز به عنف(زنای به عنف) میدانیم که اعدام خاطی در حیطه حق الله است نه حق الناس.یعنی اگر شخص اعلام کند که توبه کرده و یا به کار خود اقرار کند و بگوید قصد توبه دارد از اعدام رها می شود.مسئله این است چطور اعدام خاطی در حیطه حق الله قرار گرفته و حتی برای توبه نیازی به رضایت زن ندارد؟برخی می گویند که اقدام به رضایت گرفتن در این مورد مفسده دارد.خب طبیعتا مفسدهدارد ولی دلیل بر رد کامل گرفتن رضایت نمی شود یعنی مثلا یک نفر غیر از خود جانی از زن نظرش را درباره رضایت بپرسد.چطور در مسئله تجاوز به عنف حق شخصی و حق الناس تنها به مهر المثل و ارش البکاره محدود می شود که هر دو مقداری پولند و گویی که به زن به چشم روسپی نگاه شده یا فقط همین مقدار کم مادی برای او در نظر گرفته شده.طبیعتا برای مردان اطراف زن هم احتمال این می رود که با دیدن رها شدن متجاوز دست به قتل او بزنند که به شکل عجیبی در اینجا مقصر شناخته می شوند و اعدام می شوند و وعده عذاب اخروی قتل برای آنها محقق می شود.برخی با لحن خیلی عاقل اندر سفیهی می گویند خب دو سال زندان تعزیری و یا ضربات شلاق هم هست اما واقعا این حکم برای عملی مانند تجاوز به عنف قابل قبول است؟داعشی ها را در نظر بگیرید که میدانید چه کار هایی با نوامیس بقیه می کردند.حال اگر یکی از اینها اعلام توبه کند رسما اعدام از او ساقط است و راست راست کنار افرادی که به نوامیسشان تجاوز کرده یا آنها را فروخته راه ی رود. حتی در زنا با زن شوهر دار هم داریم مردی که با زن شوهر دار زنا کرده اگر خودش همسر نداشته باشد تنها شلاق می خورد.نکته مهم این است شوهر زن باید هر روز چهره مردی که با زنش خوابیده را ببیند و چیزی هم نگوید و حتی حکم نفی بلد هم در این موارد صادر نمی شود!یعنی مردی با زن شوهر داری رابطه برقرار می کند و شوهر زن این مرد را می بیند که راست راست در مقابل او راه می رود!و نکته دیگر این است که حکم سنگین در واقع برای شخصی است که با داشتن همسر زنا کرده نه کسی که با دانستن شوهر دار بودن زن با او زنا کرده. آیا این موارد غیر منطقی نیست؟