بررسی ابعاد حقوقی نفقه

سلام علیکم توکل در فرزندآوری به چه معناست؟ در مورد بچه دار شدن دو مبنا در ذهن بنده وجود دارد  مبنای اول : مطابق با تکالیف دینی، نفقه فرزند شامل خوراک و پوشاک و مسکن و سایر الزامات، بر عهده مرد است. و مرد موظف است نفقه را تهیه کند. پس مرد باید اطمینان عقلایی پیدا کند که می تواند از عهده خرج و مخارج هر دو کودک بر بیاید. اگر چنین اطمینانی ندارد یا گمان بر عدم توانایی دارد، چنین کاری ظلم در حق کودک خواهد بود. به همین جهت، تولد فرزند نیز جزو حقوق شوهر است. یعنی حتی اگر زن اصرار داشته باشد که فرزند داشته باشد، مرد حق دارد که فرزند نداشته باشد. اما اگر مرد دنبال فرزند باشد، زن حق ممانعت ندارد. لذا فرزند داشتن جزو حقوق و تصمیمات مرد است. البته الان در عقد نامه ها معمولا در شروط ضمن عقد ، شرطی آورده میشود که اگر مرد بچه نیاورد یا بچه دار نشود، زن حق طلاق داشته باشد. از این نکته بگذریم به هر حال طبق این مبنا فرزند آوری در صورتی صحیح است که پدر به قدرت اقتصادی خویش اطمینان داشته باشد.   مبنای دوم :   پدر میتواند فرزند بیاورد هر چند قدرت نان دادن هم ندارد. در این مبنا پدر حق دارد بجه بیاورد هر چند فرزندش به دلیل فقر یا بیماری دچار آسیب و ضرر شود.   سوال : توکل کردن بر اساس کدام مبنا صحیح است؟ در روایتی داریم که پیامبر فرموده اند اول افسار شتر را ببند و بعد توکل کن. اکنون اگر مرد بدون داشتن توانایی نفقه دادن به فرزند، اقدام به تکثیر نسل کند، توکل صحیحی خواهد بود؟ در حالی که نفقه جزو واجبات شرعی و مقدمات عقلی پرورش کودک است؟ بعلاوه سیره و عمل عقلا این است که به جیب خودشان نگاه میکنند و به توانایی اقتصادی خود مینگرند و بعد بچه می آورند چون بچه آوردن الزامات و تعهدات اقتصادی لازم دارد چه به لحاظ شرعی و چه عقلی...