اولین مخلوق، عقل، اراده، تعین ثانی

سلام و عرض ادب و احترام اگر ممکنه لطفاً نگاه زیر که یک نظریه‌ی جایگزین در مقابل نظریه‌ی وحدت شخصی وجود هست را بر اساس آیات و روایات و فقط بر همان اساس نقد بفرمایید: مقدمه‌ی ۱: مطابق روایت مبارکه، اول مخلوق خدا عقل است مقدمه‌ی ۲: مطابق روایت مبارکه، اول مخلوق خدا مشیت او و اراده و ابداع اوست که سه اسم برای یک معنا هستند نتیجه‌گیری ۱: از مقدمه‌ی ۲ نتیجه گرفته می‌شود که در ماورای مخلوق اول، نه می‌توان صحبت از خواست و مشیت خدا کرد، نه از اراده‌ی خدا، و نه از ابداع او. درک این مطلب یک مقدار برای ما عجیب است، یعنی چی که خلقت اول خدا خودش بر اساس اراده‌ی خدا نباشد؟ بر اساس خواست خدا نباشد؟ بر اساس ابداع هم نباشد؟ ... در پاسخ می‌توان به مقدمه‌ی ۱ استناد کرد که در ورای مخلوق اول حتیٰ صحبت از عقلانیت هم نمی‌توان کرد ... پس ما در عالم خلق نهایتاً تا مخلوق اول می‌توانیم عقب برویم، و در ورای آن فقط می‌دانیم که خالقی هست که خلق کرده است ... و بجز این هیچ چیز دیگری نمی‌توانیم در مورد ویژگی‌های احتمالی خالق، یا در مورد چرایی انجام این خلقت، یا در مورد چگونگی انجام این خلق بیان کنیم ... چون ذهن ما در چهارچوب خواست خدا و نهایتاً محدود به عقلانیت کار می‌کند ... نتیجه‌گیری ۲: ما حتیٰ نمی‌توانیم در ورای مخلوق اول صحبت از قاعده‌ی عقلی الواحد کنیم، یا صحبت از ضرورت علّی کنیم ... با این حساب تقریباً تمام مباحث مربوط به نظریه‌ی وحدت شخصی وجود که در مورد ذات خدا و مقام هویت غیبیه و مقام احدیت و مقام واحدیت رد می‌شود به این دلیل که باید از اول بلافاصله بالاتر از مخلوق اول صحبت از مقام هویت غیبیه که لا اسم له و لا رسم له می‌باشد کرد ... یعنی الآن ذات خدا می‌شود منحصر در همان مقام لا اسم له و لا رسم له ... بعد بلافاصله نوبت می‌رسد به مخلوق اول ... و ارتباط بین مقام هوّیت غیبیة و مخلوق اول هم نه از طریق قاعده‌ی الواحد که از طریق خالقیتی که ما هیچ در موردش نمی‌دانیم توصیف می‌شود ... سؤال: آیا این نگاه جایی با آیات و روایات به ناسازگاری می‌رسد؟ با تشکر