مراد از امانت در آیه 72سوره احزاب
ارسال شده توسط مخاطب در سهشنبه, ۱۳۹۷/۰۵/۲۳ - ۱۰:۳۰چراخدادرآیه 72سوره احزاب از"امانت" عنوان مشخصی مطرح نکرده امانت به چه معنااست وچراباصراحت ذکرنشده امانت به بنده تحمیل شد بلکه آمده بنده پذیرفت این دروغ است
چراخدادرآیه 72سوره احزاب از"امانت" عنوان مشخصی مطرح نکرده امانت به چه معنااست وچراباصراحت ذکرنشده امانت به بنده تحمیل شد بلکه آمده بنده پذیرفت این دروغ است
سلام. کاربری در سایت ادعا کرده است:
با سلام
انسان بر خلاف غالب شنیده ها از بهشت بیرون نشد
بلکه مسئولیتی که خداوند قرار داه بود کسی الا انسان نپذیرفت
لذا انسان بر حسب مسئولیت و با چشم باز به زمین امد....
و مدعی است که اینها را آیت الله صمدی آملی فرموده اند!!
سؤال شماره 1: آیا به راستی آیت الله صمدی آملی چنین ادعایی دارند؟
سؤال شماره 2: اگر ایشان چنین ادعایی دارند، لطفاً بفرمایید چگونه با آیات مطالب ذیل سازگار است:
طبق آیه 19 سورۀ اعراف، خدا نزدیک شدن به آن درخت را منجر به ظالم شدن می داند: وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلاَ مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ یعنی: و اى آدم تو با جفت خويش در آن باغ سكونت گير و از هر جا كه خواهيد بخوريد و[لى] به اين درخت نزديك مشويد كه از ستمكاران خواهيد شد و طبق آیه 22 سورۀ اعراف، می خوانیم:
class: cms_table | width: 100% | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
[/TD] | ||||||||
[/TR] |
پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد پس چون آن دو از [ميوه] آن درخت [ممنوع] چشيدند برهنگىهايشان بر آنان آشكار شد و به چسبانيدن برگ[هاى درختان] بهشت بر خود آغاز كردند و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد مگر شما را از اين درخت منع نكردم و به شما نگفتم كه در حقيقت شيطان براى شما دشمنى آشكار است
و طبق آیه 23 سورۀ اعراف، آدم و همسرش، بعد از خوردن از آن درخت، به خدا می گویند:
قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
یعنی:
گفتند پروردگارا ما بر خويشتن ستم كرديم و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى مسلما از زيانكاران خواهيم بود
وقتی خدا می گوید که اگر به آن نزدیک شوید از ستمگران خواهید شد، وقتی خودشان می گویند که پروردگارا ما بر خویشتن ستم کردیم، و وقتی قرآن می فرماید شیطان آن دو را با فریب به سقوط کشانید، شما چگونه ادعا می کنید که انسان به حسب مسئولیت الهی و با چشم باز به زمین آمد؟
در قرآن از امانتی عظیم یاد شده که انسان آن را به دوش کشیده است:
«اِنّا عرضنا الأمانة...».
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه فال به نام من دیوانه زدند
به مقتضای برخی تفاسیر، این امانت، همان تکلیف الهی و اراده و انتخابگری انسان در پذیرش یا عدم قبول حق است.
هدایت به خیر و شر و پیمودن راه نیک و بد برای انسان، مهیاست.
این خود اوست که کدام را برگزیند و البته هر چه را انتخاب کند، مسئول عواقب و فرجام آن نیز خواهد بود.
کسی همچون «حر» که فرمانده لشکر هزار نفری سپاه کوفه بود و راه را بر امام حسین (ع) بست و مانع شد تا آن حضرت به سوی کوفه برود، در صبح عاشورا با یک «انتخاب شایسته» خود را از جبهه سیاه ستم رها کرد و به جبهه نورانی حق رساند و شهید راه خدا شد و نامی جاوید و عزت ابدی یافت. هر کس در زندگی میتواند «حر» باشد یا «حر» شود، به شرط آن که به جایگاه والای قدرت انتخاب گری خویش واقف باشد و خود را انسانی مختار بشناسد. همین انتخاب است که در سرنوشت افراد و جوامع، «تحولات» را رقم میزند و تغییرات اساسی ایجاد میکند. به هر حال، انسان در قلمرو «خودشناسی» و توجه به استعدادهای خویش، علاوه بر دستیابی به معرفتهای مهم میتواند گامهای بلندی نیز در مسیر کمال بردارد. این است که شناخت خویش را از مهمترین و مفیدترین شناختها میشناسیم و بر آن تاکید داریم و آن را مقدمه «خودسازی» میدانیم.
استاد شهید مرتضی مطهری مینویسد: «انسان، نقشی فعالتر و موثرتر و گستردهتر در ساختن آینده خویش دارد. نقش انسان، هم آگاهانه است، هم آزادانه؛ یعنی انسان هم به خود و محیط خود آگاه است، هم آن که با توجه به آینده، به حکم نیروی عقل و اراده، میتواند آزادانه آینده خویش را به هر شکل که خود بخواهد انتخاب کند. دایره ایفای نقش برای انسان نسبت به حیوان، بسی وسیعتر و گستردهتر است. گستردگی دایره سازندگی انسان نسبت به آیندهاش، از سه ویژگی در انسان سرچشمه میگیرد:
1 - وسعت دایره بینش و آگاهی
2 - وسعت دامنه خواستها
3 - استعداد خودساختگی ویژهای که در انسان است و هیچ موجود دیگری در این جهت مانند او نیست... انسان، یگانه موجودی است که قانون خلقت، قلم ترسیم چهره او را به دست خودش داده است که هر طور میخواهد ترسیم کند....»