اسلام

[="Indigo"]بسیاری از ما مسلمانان ادّعا داریم که علاقه مندیم آنگونه که قرآن و معلّمین قرآن (رسول خدا و اهل بیت علیهم السلام) ما را راهنمایی کردند، عمل کنیم، به حق سخن بگوییم و از راه راست خارج نشویم و هر روز حدّاقل ده بار(در نماز) از خدا می خواهیم که ما را به راه راست هدایت فرماید امّا گاهی اوقات اعتقاد به مطلبی پیدا کرده ایم که دقیقاً خلاف دستورات و کلام خداوند است در این نوشتار سعی داریم به بررسی و نقد چندی از این باورهای غلط بپردازیم، امید است در آنچه می گوئیم و عمل می کنیم بیشتر تامّل کنیم، باشد که رستگار شویم.

گاهی برخی از مردم می گویند: لا اِکراه فی الدّین (اجبار و اکراهی در پذیرش دین نیست)

شاید این جمله را به فراوانی شنیده باشید، هنگامی که شخصی را به حق دعوت کرده اید یا او را از گناهی نهی کرده اید، به شما گفته اند لا اکراه فی الدّین، ممکن است فکر کنید چون این قسمتی از یک آیه قرآن است پس به کار بردن معنای مستقل آن در جامعه صحیح است در حالیکه اگر گوینده این سخن به ادامه این آیه و آیات مشابه آن توجّه می کرد، هیچ گاه چنین معنایی را به تنهایی بیان نمی کرد در ادامه این آیه می خوانیم قد تبیّن الرّشد من الغی (در دین اکراهی نیست چرا که راه از بی راهه آشکار شده است) یا در سوره آل عمران در آیه هشتاد و پنجم می خوانیم: هر که دینی غیر از اسلام برگزیند هرگز از او پذیرفته نشود و او در آخرت از زیانکاران است. می بینید که قرآن از طرفی می فرماید اکراهی در دین نیست چرا که راه از بی راهه آشکار شده است و از طرف دیگر می فرماید: هر کس غیر از اسلام دینی برگزیند از زیانکاران است و از او پذیرفته نخواهد شد، اکنون به مثالی توجّه کنیم تا جمع این آیات را بهتر درک کنیم: فرض کنید شهری در معرض تهدید موشک های جنگی دشمن قرار گرفته است و تنها محل اَمن این شهر پناهگاهی است که در زیر زمین برای مردم ساخته شده است، مسئولین شهر از همه شهروندان می خواهند که در هنگام بمباران موشکی به پناهگاه بیایند و جان خود را نجات بدهند امّا هیچ کدام از شهروندان را اجبار نمی کنند که حتماً در پناهگاه حضور داشته باشند، هر که حضور داشت زنده می ماند و هر که به اختیار خود به پناهگاه نیامد قطعاً کشته خواهد شد، قرآن هم همه را به پذیرش آئین اسلام دعوت می کند هر که با اختیار خود اسلام را با دلیل و تحقیق پذیرفت نجات یافته و هر که نپذیرفت، اکراهی در دین نیست، و قهراً در دنیا و آخرت از زیانکاران خواهد بود.

ادامه دارد ... [/]

با توجه به مباحث زیادی که درباره ازدواج موقت و مجدد (متعدد) در سایت مطرح شده که متأسفانه موجب ناخوشنودی بسیاری از کاربران را فراهم آورده است از این رو بر آن شدم که دیدگاه اسلام و فقه شیعی را در این باره به صورت خلاصه و گویا بیان کنم .

1. ازدواج دائم و موقت دو نوع ازدواج شرعی بوده و به خودی خود کار ناپسندی نیست اما همان طور که یک ازدواج دائم می تواند انگیزه های نابجایی داشته باشد هدف از ازدواج موقت نیز می تواند کاملا نادرست و غیر قابل توجیه باشد.
2. ازدواج موقت و مجدد برای مردان از نظر فقهی به خودی خود منعی ندارد بلکه برخی فقهاء به جهت توصیه هایی که در روایات وجود دارد ، قائل به استحباب ازدواج موقت نیز شده اند که می توان در بستر شرایط و ضوابط خود بدان عمل کرد.
3. اگر ازدواج موقت را مستحب بدانیم هم ردیف دیگر مستحبات آن را قرار خواهیم داد یعنی عمل به آن مانند سایر مستحبات تنها یک توصیه و تابع شرایط خاص خود است اگر انفاق کردن یا به زیارت رفتن (به عنوان مشخصه شیعه) عملی نیکو و مستحب باشد بدین معنا نیست که برای همه و در همه جا و در هر شرایطی چنین است بلکه گاهی همین انفاق یا زیارتِ نیکو، نباید انجام گیرد و شرعا جایز نیست.
4. انجام عمل مستحب اگر بخواهد به واجبی صدمه بزند ، قطعا ناپسند است و نباید انجام شود و از طرف دیگر اگر یک عمل مستحب مانع انجام گناهی گردد ، انجام دادنش لازم می شود اما نباید در عمل به واجبات مهم تر خدشه ای وارد سازد.
5. لزومی ندارد اگر کسی در گذشته به مستحبی عمل کرده آن را علنی کند بلکه پنهان کردن آن ، افضل و به نفع زن و شوهر بوده و برای دوام و آسایش زندگی شایسته تر است.
6. جایگاه ازدواج موقت در منظومه احکام دینی ، کاملا روشن است که این ازدواج برای افرادی که امکان رفع نیاز جنسی را با ازدواج دائم ندارند می تواند مفید باشد و آنان را از دامگاه شیطان و آلودگی به گناهان دور نگاه دارد.

بسم الله الرحمن الرحیم

رهبر انقلاب اسلامی در پیام حج سال ۱۳۹۳ فرمودند: «موضوع مهم و دارای اولویت، نگاه هوشمندانه‌ای است که فعالان دلسوز جهان اسلام باید
به تفاوت میان اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی داشته باشند و از خلط و اشتباه میان این دو، خود و دیگران را برحذر بدارند.»
در این مطلب تفاوت‌های این دو براساس بیانات آیت الله خامنه‌ای آمده است.

امام خمینی اسلام را به اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی تقسیم کرد

آیا تضعیف اسلام و مسلمین، ایجاد تفرقه، مقابله با انقلاب اسلامی و تبرّی از اولیای خدا و تهمت و بهتان به آنها و افکار آیات خدا - ولو سیاسی هم باشد اشکالی ندارد؛ ولی حمایت از مظلومان و برائت از مشرکان و همنوایی با محرومان و ستمدیدگان و اعتراض به تسلط امریکا و اسرائیل بر کشورهای اسلامی و مخالفت با غارتگری کمپانیهای خارجی و محکوم کردن خیانت رؤسا و سلاطین مسلمانْ‌نام و حمایت از مبارزات مسلمانان واقعی و امثال آن جرم است؟!
این‌جاست که سخن امام فقید ما، آن داعی الی‌اللَّه و فانی فی‌اللَّه آشکار می‌شود که اسلام را به اسلام ناب محمّدی(ص) و اسلام امریکایی تقسیم می‌کرد. اسلام ناب محمّدی، اسلام عدل و قسط است؛ اسلام عزت و اسلام حمایت از ضعفا و پابرهنگان و محرومان است؛ اسلام دفاع از حقوق مظلومان و مستضعفان است؛ اسلام جهاد با دشمنان و سازش‌ناپذیری با زورگویان و فتنه‌گران است؛ اسلام اخلاق و فضیلت و معنویت است.

ادامه دارد . . .