اسراف، انفاق، کمک به دیگران

وسواس در انجام کارهای خوب

سلام وقت بخیر در دو زمینه چند وقتیه که دچار وسواس و سرگردانی شدم که نمیدونم باید چیکار کنم مورد اول اینکه من تلاش میکنم با پدر و مادر و اطرافیانم خوب برخورد کنم و ناراحتشون نکنم (هرچند گاهی اوقات بازم پیش میاد) اما دیگه خیلیییی روی کارهام وسواسی شدم طوری که اگه صدام بزنن یا چیزی بخوان با چند ثانیه تاخیر برم فکر میکنم گناه کردم و دیگه تمومه خدا منو نمیبخشه دیگه هیچکدوم از خواسته هامو برآورده نمیکنه و... یا اگه دوستی اشنایی کسی ازم درخواست کمک کنه و من به دلایل منطقی درخواستشو رد کنم ( ینی احتمال بدم انجام اون کار برام دردسری درست کنه)، اون شب تا صبح کابوس میبینم و تا مدت ها عذاب وجدان میگیرم که چرا کمکش نکردم!  مورد دوم اینکه چند وقته احساس میکنم هرکاری بکنم خب آخرش مرگه دیگه چرا انقد فکرمو درگیر آینده و نداشته هام بکنم... صد در صد بیخیال نیستما ولی مثلا بخوام چیزی بخرم یا کاری بکنم بخاطر این افکار دیگه شوق و ذوقی برام نمی مونه و از روی اجبار اون کار رو انجام میدم.. ینی برا هیچ کاری خوشحال نیستم همش میگم الان خوشحالی فردا یه اتفاق بدی میفته از دماغت در میاد!! حتی این افکار در مورد شاغل شدن و ازدواج و این چیزامم تاثیر گذاشته.. تا میام برا آینده م یه تصمیم بگیرم این وسواس های فکری میاد سراغم و شادی و انگیزه و ذوقمو کامل میگیره و تو ذهنم تکرار میشه اخرش میمیری دیگه بشین کنج اتاق به آخرتت فکر کن! 

خرید لوازم مورد علاقه یا کمک به نیازمندان؟

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان ضمن حفظ امانت، جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم، با نام کاربری "مدیر ارجاع سؤالات" درج می شود:

نقل قول:


سلام
من به سیستم‌های صوتی و تصویری علاقه زیادی دارم و می‌تونم بگم تنها تفریح من و کاری که عاشقش هستم همین هست
یعنی برای من جنبه لوکس و تزئینی نداره، بلکه واقعاً با این سیستم‌ها زندگی می‌کنم و استعداد و عشق من تو زندگیه

احتمالاً تا چند وقت دیگه موقعیتی برام پیش میاد که بتونم سیستم مورد علاقه خودم رو خریداری کنم و به آرزوم برسم

اما از طرفی می‌بینم افرادی هستن که به کمترین پولی نیاز دارن
مثلاً کسایی که بیکار هستن و زن و بچه دارن و توان سیر کردن شکم اونها رو هم ندارن، یا بیمارهایی که توان درمان ندارن
بچه‌های کوچیک که بیماری‌های دشوار دارن، زن‌های بی‌سرپرست که با دست‌فروشی پول درمیارن و.....

حالا موندم چکار کنم؟
دلم آروم نمی‌گیره که ببینم یه انسان، محتاجِ مقداری پوله و من برای خودم وسیله بخرم
نمی‌تونم خودم رو قانع کنم که با وجود این همه آدم نیازمند، خودم رو به ندونستن و ندیدن بزنم

از یه طرف دغدغهء اونها رو دارم ولی از طرفی من هم به عنوان یه انسان نیازهای خودم رو دارم
تا جایی که می‌دونم اسلام هم گفته اصراف نکنید، اما نگفته نیازهای خودتون رو برآورده نکنید یا نگفته همه پولتون رو ببخشید
نمی‌دونم چکار کنم که اون دنیا شرمنده روبروی خدا نایستم. لطفا منو راهنمایی کنید



با تشکر

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید