ازلیت و ابدیت، دهر، سرمدیت، انسان کامل، روح زمان.

سلام علیکم

در یک تعریف از اسم ازلیت استاد و حکیم جناب دکتر دینانی فرمودند بی آغاز ابدی و در یک جمله دیگر فرمودند دو اسم ازل و ابد یکی میشوند.

آیا ازل و ابد نوعی زمان از نوع زمان ملکوتی هستند یعنی گذشته بی نهایت و آینده لایتناهی؟ یا منظور وجوب وجود در مسبوق نبودن به عدم در مورد ازلیت درسته؟ مسلما ماسوی الله ازلی نیستند حتی انسان کامل هم حدوث ذاتی دارد آیا ابدی بودن نفس ناطقه انسان در بهشت یعنی نوعی زمان به سمت بی نهایت و ثبوت کمال؟ و آیا تعریف نداشتن سابقه عدم در مورد ازلیت و نداشتن لاحقه عدم در مورد ابدیت صحیحه؟

باتشکر