کاربر مهمان خوش آمدید
باسلام
با توجه به اینکه آیت الله سیستانی در استفائات گفتند:
غیبت یعنی بازگو کردن عیب مؤمنی که مستور است.
غیبت یعنی ذکر عیبی که مستور وپوشیده است البته در وقتی که شخص غایب است وتهمت یعنی نسبت ناروا وخلاف واقع به کسی زدن.
در خیلی از این فیلم هایی که از صدا و سیما پخش میشه؛ بنده ملاحظه کردم، در فیلم بین بازیگران غیبت صورت میگیرد.
درسته که فیلم هست؛ ولی خیلی از مردم از همین فیلم ها الگو میگیرند! این چنین فیلم ها تأثیر داره روی کم شدن قباحت گناه یا جاری نکردن حکم غیبت روی چنین سخن ها و حرف ها.
اما نمونه:
بازیگر شماره 1 به خانه بازیگر شماره 2 میرود؛ هنگامی که گرم صحبت هستند در حال خوردن چایی، بازیگر شماره 1 عیب مستوری که بازیگر شماره 2 نمیداند را میگوید یا تهمتی میبندد؛ یا به سخره میگیرد یا خیانت میکند.
لازم به ذکره که این صحنه های و این موارد طوری در فیلم نمایش داده میشود که گویا تأیید شده توسط کارگردان هست یا اصلا مخاطب برداشت نمیکند که این صحنه ی فیلم اشتباه و گناه هست.
با توجه به آنچه گفته شد، لطفا به این سوالات پاسخ دهید:
1- این عمل کارگردان ها (با وجودی که صحنه های غیبت و تهمت و دروغ و خیانت فیلم است) حرام است؟
2- دیدن چنین فیلم ها برای عموم مردم (که قدرت تشخیص صحنه بد رو از خوب ندارند) که خوف اینکه تأثیر پذیر از این اعمال نشان داده شده در فیلم باشند چه حکمی دارد و برای آنانیکه میتوانند عمل خوب و بد بازیگرها را از هم دیگر تشخیص دهند، تا تأثیر پذیر نشوند چه حکمی دارد؟
3- انتشار این چنین فیلم ها برای عوامی که قدرت تشخیص را ندارند و خواص چه حکمی دارد؟
4- پولی که از چنین فیلم هایی به جیب کارگردان ها یا فروشندگان میرود، حلال است؟
جواب رو از آیت الله سیستانی و آیت الله مکارم بنویسید.
باتشکر