احساس گناه و وسواس

سلام وقتتون بخیر من یه مشکلی دارم هرکاری میکنم حالم خوب نمیشه اصلا مشکل من اینه که تو ذهنم مدام توهین میاد به مقدسات ،به ادما به خانوادم حتی میدونم یه سریش وسواسه چون من وسواسا دیگه هم دارم اما واقعا بعضیاشو نمیشه تشخیص بدم ارادیه یا نه خیلی سخته اخه من خودم به خاطر فشارهای روانی وکلا ژنتیکی خیلی تحریک پذیرم با کوچکترین تحریکی سریع واکنش شکل میگیره تومغزم حالا بعضا زبونم میارم کلا خیلی بددهانی ذهنی گرفتم انگار عادتم شده چون خیلی خیلی تحت فشار بودم این اواخر از نظر روحی خیلی خسته واز خداهم دورم هرچند عقیده قلبی دارم بهش بیشتر یه طور ناامیدیه فقط واسه همین میترسم میترسم بعضیاش حرف دل خودم باشه نه وسواس هرچند من اصلا به زبون نمیارمشون بلافاصله هم بعدش استغفار میکنم وخیلی ناراحتم از وجودشون مدام میترسم مرتد شده باشم ونجس از مشاوران بزرگوارم میپرسن بهم با قطعیت میگن وسواسه اما من تجربه وسواس دارم میدونم بعضیاش هس ولی بعضیاشو شک دارمم راه حل های بزرگوارانممشغولیت وبی اعتنایی اما من از بی اعتنایی میترسم میترسم استغفار نکنم مشغولیت هامم فیلم دیدن واهنگ گوش دادنه بیشتر که چون گناهن عذاب وجدان میگیرم با نفسمم مخالفت کنم توهین میکنه خییلی حس بدیه از طرفی اصلا الان ظرفیت روحی ندارم که بخوام کامل خوب باشم وهمه چیو رعایت کنم یه بار اینطوری کردم وچون زیاد بود برام همه چییی بهم خورد واصلا این افکار از همون موقع شروع شده بخوامم برم سمت فیلم واهنگ واین مشغولیتا عذاب وجدان روانیم میکنه قران یا حدیثم بخونم جاییشو نفهمم یادرحد ذهنم نباشه توهین میکنه باور کنین نمیدونم باید چیکار کنم اگه واقعا ارادی باشه افکارم خدا منو میبخشه؟مرتد میشم؟بخدا من اصلااا دلم نمیخواد لحظه ای از شیعه بودن بیرون باشم من قبلا سخنرانی اینا زیاد گوش میدادم وبه عقیدم مطمئنم درسته الان انقدر دنیایی شدم وهم از لحاظ افسردگی محبت کامل قبلو ندارم وخییلی دورم اما بازم دارمش باازم همینکه بدونم توزندگیم حضور دارن حتیی شده اندک برام مهم وحیاتیه میشه کمکم کنین چون وسواس نجاستم دارم این روزاهم مدام در حال گریم جاییم خیس میشه حس میکنم همه جارو نجس کردم