آفرینش، جهان، انسان، فضا و زمان، ابدیت، بینهایت

با عرض سلام و ادب
هرچند ممکن است مشابه این سوال به کرات در این سایت مطرح و در موردش بحث شده باشد، ولی متاسفانه هنوز من نتوانسته ام پاسخی قانع کننده برای آن داشته باشم. به عقیده من مشکل از آنجا ناشی می شود که پاسخگویان محترم تلاش می کنند با ذکر آیات و روایاتی که مرتبط با سوال است آن را پاسخ گویند، هر چند خود از نظر منطقی، عقلی و علمی نسبت به آن توجیه نشده باشند. لذا تصمیم گرفته ام یک بار دیگر سوالم را بپرسم و این بار جویای پاسخ یا پاسخ هایی از منظری دیگر باشم، از منظر خوذ پاسخ گوینده و استدلالات شخصی او. لذا از پاسخ گوی محترم و تمام دوستانی که قصد مشارکت در بحث را دارند تقاضا می کنم در ابتدا فقط پاسخ خود نظر خود را بفرمایند و به آیات قرآن و یا احادیث و روایات استناد نکنند. بعد از بحث کافی در این مرحله، میتوانیم به بحث قرآنی و دینی آن بپردازیم.
اما سوال:
با توجه به اینکه ادراک انسان در چهارچوب زمان و مکان محدود می شود، طبیعی است که ملاک های سنجش او نسبت به وقایع اطراف نیز دارای ریفرنس های زمانی و مکانی باشند. آخرین دستاورد های علم نجوم، بیان می کند که طول عمر جهان کنونی حدود 14 میلیارد سال است و در طی این مدت، میلیارد ها کهکشان، ستاره، سیاره و سایر اجرام سماوی در پهنه ای به قطر 90 میلیارد سال نوری بوجود آمده، باقی مانده و یا از بین رفته اند و این روند همچنان ادامه دارد. در این میان، در گوشه ای از یک کهکشان، در سیاره ای بنام زمین، پس از طی حدود 4 میلیارد سال از تولدش، موجودی بنام انسان با هوشی بالاتر از سایر موجودات این سیاره بوجود آمده و ادعا می کند خداوند تمام جهان را برای او خلق کرده و او پس از مرگ به حیات جاوید و یا بی نهایت دست خواهد یافت. آیا برای این ادعا های انسان، صرفنظر از آنچه در کتب دینی و مدهبی گفته شده، استدلال عقلی و منطقی هم وجود دارد؟
با تشکر