آثار معصیت

سلام
سخنی از آیت الله بهجت در جایی خواندم که سوالی درباره آن دارم. ایشان گفته اند:اگر جلوي خود را در ارتكاب معاصي نگيريم، حالمان به انكار و تكذيب و استهزا به آيات الهي، و يا به جايي مي رسد كه از رحمت خدا نااميد مي شويم! منبعش را هم [در محضر بهجت:۱/۱۹۳] نوشته بود.
سوالم اینه که عکس این مسئله هم درسته؟ یعنی اگر حالمون به این شکل نباشه، یعنی معصیت نکردیم؟